اکسایش قند و چربی حین و پس از یک وهله فعالیت بدنی در سه شدت مختلف در مردان جوان غیرورزشکار

افزایش سوخت وساز چربی در کاهش علایم بیماری های سوخت وسازی مثل چاقی و دیابت نوع دو نقش بالقوه دارد و یا اینکه کاهش عوامل خطرزای قلبی- عروقی را موجب می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسة میزان سوخت چربی، همچنین هزینة انرژی حین و پس از سه شدت مختلف فعالیت ورزشی بود. آزمودنی های این 174/3±5/ 64 کیلوگرم، قد: 1 /5± 19 سال، وزن: 7 /7±1/ پژوهش هشت دانشجوی پسر غیرورزشکار بودند (سن: 840 میلی لیتر بر گیلوگرم بر دقیقه). آزمودنی ها در سه روز جداگانه با /1±4/ سانتی متر، و حداکثر اکسیژن مصرفی: 4روی نوارگردان به vo2max 65 و 75 درصد ، فاصلة زمانی حداقل یک هفته به ترتیب در یکی از شدت های 55فعالیت پرداختند. هر آزمون یک دورة استراحت پانزده دقیقه ای قبل از شروع فعالیت بدنی، شصت دقیقه فعالیت در یکی از شدت های مذکور و در نهایت دو ساعت برگشت به حالت اولیه یا استراحت پس از اتمام فعالیت ورزشی داشت. در تمام مدت آزمون، میزان سوخت چربی با استفاده از کالری سنجی غیرمستقیم اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد مقدار مطلق اکسایش چربی (گرم در دقیقه) حین و پس از فعالیت با شدت همچنین کل مقدار مطلق سوخت چربی در این شدت به طور معناداری از دو شدت دیگر ،vo2max 75 درصدسهم اکسایش چربی در تأمین انرژی حین فعالیت با شدت 55 درصد نسبت به دو شدت .(p≤0/ بیشتر بود ( 05ولی بین سهم آن در تأمین انرژی پس از فعالیت با سه شدت و مقدار .(p≤0/ دیگر به طور معناداری بیشتر بود ( 05کل سهم آن در تأمین کل انرژی تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین، نتایج نشان داد با افزایش شدت فعالیتو vo2max 65 و 75 درصد ، مقدار مطلق اکسایش کربوهیدرات (گرم در دقیقه) حین فعالیت با سه شدت 55کل مقدار مطلق سوخت کربوهیدرات افزایش یافت، که این افزایش معنادار نبود، ولی سهم نسبی کربوهیدرات دردر دورة .(p